Güz sancısındayım...
Yapmakla, yapmamak arasında bir yerlerde asılı kaldım. Sanki sonbaharın gelmesiyle yavaşlayan doğa benim düşüncelerimi, dahası hareket kabiliyetimi de yavaşlattı. Cuma'dan beri yağan bu dolu yağmurlar mı nemlendirdi acaba böyle kafamın içindekileri ?!
Bir yandan da kızgınım...
Bazen diyorum hep mi kızgınım ?!
Belki de beynimin içindeki bu öfke, bendeki bu atalet halinin sebebi...
Karar verdim, ki çok önceden karar verdim, o zaman neden tekrar karar verdiysem..; "kimse üzerinden planlarımı yapmayacağım."
Asıl bu insanı atıl hale getirip, düşüncelerini bulandırıyor. Bir bakıyorsun hem hüzünlüsün, hem de nereden çıktıysa fazlasıyla öfkeli.
Sonra gereksiz yere çıkmaması gereken yerlerden bu öfkeyi esip püfürüyorsun, kendini hoyratca paralayıp daha da yaralıyorsun, hırpalıyorsun.
ve de sonuç...daha da kızgınsın.
saçma sapan bir labirent, kısır döngü....
unutmamak gerek ki her şeyin sebebi kendimiziz!.
O yüzden bugun takmamaya, düşünmemeye, kırılmamaya karar verdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder