25.02.2011

Evlilik vıdı vıdıları..

İlk provam

Aman bir telaş, bir telaş sormayın gitsin. :)))

Kafa 1500 şekilde ortalıkta dolaşıp, sürekli planlar yapmakla meşgulüm. Yani beynimin içinde bin tilki var. Eh haliyle bana yer yok ! ;) Hızlı bir şekilde evlenmeye karar verip, bir anda gün alarak düğün yerini de ayarlayınca başladı bir koşturmaca ki, ne koşturmaca. Bunca iş, bunca şey 29.Mayıs'a kadar yetişir mi acep ?! :)

Oldukça organize olup, birçok konuda da hızlı karar vermemize rağmen, elde olmayan tatsızlıklarla azıcık örselenip, yerimize mıhlandık. Şimdi toparlanma, ruhi bünyenin kırılmış, bükülmüş taraflarını düzeltme zamanı. Haliyle bir duygusal baskı da var üzerinde insanın; " Bir kere evleniyorum cannım, her şey mükemmel olmalı tey tey teey..aman en mutlu zamanlarım tadını çıkarmalıyım tey tey teey.. " e ama bu kadar arka fonda telkin varken insan bir türlü kapıp koyveremiyor, çıkaracaksa bile bir gram tat - lezzet çıkaramıyor bu işten. Evrene, akışına bırakıyorum yani..herkesin bilgisine ! ;)

Birazcık keyif yapacağım; evleniyorum ayol ben... buram buram mutluluk toz pembesine bulanmak istiyorum yani. :P ;)

Yapılacaklar listesi kalabalık olabilir, amaa yapılmışlar listesi de bir o kadar kalabalık. ;) Gerisi birazcık da evrenin bileceği iş. :) Negatif enerjiden uzaklaşmayı seçip, pozitif enerjiyi kendi üzerimde toparlamaya kararlıyım. Evren'ciğim pembiş bulutları bekliyoruummm. :)

11.02.2011

Güle Güle Misket'im..

Ne yazasım var, ne ağzımı açıp konuşasım...

İçimdeki bu eksiklik, bu boşluk hissi gider mi ?!..gözlerimdeki bu tuz acısı geçer mi ?!..

Bir ekim ayında, hayatımın "bitmez, geçmez bu zor günler" dediğim derbeder zamanlarında girdi hayatıma küçücük, ufacık..pamuk gibi..


1,5 aylıktı ilk tanıştığımızda,..savunmasız, utangaç, uykulu.... alıp eve götürdüğümde sırtını duvara dayayıp, yastıkların arasına sığınmıştı ürkekliğinden..12 saat hiç kımıldamadan "bizden ona bir zarar gelir mi acaba" diye tetikte bekledi sessiz sedasız...




Sonra o bizim evin ufak prensi, küçük oğlu oldu.. biz onun annesi,babası, ailesi.....

Çarşamba akşamı bizim evden bir pamuk nefes, bir yumuşak ruh eksildi...kucağimda benimle ağlayıp vedalaşarak kalan canının son damlasını kainatın ruhuna iade etti.

Evin renkleri soldu, içi boşaldı..bir yanım eksildi.

Ne yazasım var, ne ağzımı açıp konuşasım....

Rahat uyu tatlı kuzum huzurlu yatağında...eğer acı çektirdiysek sana kısa ömründe, bizleri affet !