Hayatımda çook önemli bir yere sahip bu olayı yazmamak, sanırım kişisel blog anlayışıma ters düşerdi. Ne de olsa "sefgili günlük " modunda yazılar yazarak mutluluklarımı, mutsuzluklarımı, kızgınlıklarımı, hepsini ama hepsini paylaşmayı kendime misyon edinmiş bir halim tavrım var. :)
Bugünlerin tatlı telaşlarının sebebi sanırım bu yazının başlığında adı geçen
Teklif'tir.
18.Aralık haftasonu yatağımdan erken vakit kaldırılırken, nacizane bilgi sahibi olduğum şey güzel zaman geçirmek için Bodrum'a doğru yola çıkacağımız idi. :)
Bu kafamdaki düşünce, önce kahvaltı için döndüğümüzü düşündüğüm Çiğli sapağı, ardından da "eh artık buradan döneriz sanırım." diye bakakaldığım Mavişehir sapağından sonra doğal olarak yerle bir oldu . Meraklı gözlerle bakarken, " Sen bugün başka soru sorma istersen. " denilerek, oturduğum koltuğuma mıhlanıp kaderimi kabullendim. :)))
Yol üzerindeki ilk durak kahvaltı için durulan "
Sütevi" oldu. Genelde kahvaltıdan ziyade, köfte yemek için durduğumuz değişmez yemek duraklarımızdan biri burası. Sakıpağa ürünlerinin satıldığı, servis edildiği oldukça hoş ve de temiz bir yol üstü durağı da denilebilir. Hani bu istikamette gidip gelen ve de hala daha buradan haberdar olmayan varsa, "kesinlikle denenmeli" demek istiyorum. Bizim kısmetimize bugünün sabahında kahvaltı çıktı, köfte- piyaz menüsü bir sonrakine kaldı. ;)
 |
| Sütevi dışarıdan görünüş |
Muhteşem mandalina reçeli ve de tabiki bal-kaymak
Kahvaltı sonrası üzerime basan ağırlığa daha fazla dayanamayıp bilinmezliğe doğru yol alırken uyuyuverdim. Tekrar gözlerimi açtığımda, öğle civarında "Daha ne kadaaaar gideceğiz!!" bakışlarım arasında, nihayet süpriz köyümüze - Yeşilyurt'a ulaştık. :)
Belli uzuuun araştırmalar sonucu verilmiş karar üzerine otelimiz;
Manici Kasrı'ydı. İyiki de öyleydi..ne güzeldi. :)
Manici Kasrı içinden görüntüler
 |
| Manici Kasrı restaurantı |
 |
| Manici Kasrı dışarıdan görünüş |
Hızlı bir odaya yerleşme sonrası kendimizi Kaz Dağları'nın tertemiz havasını kaçırmamak için Yeşilyurt sokaklarına atıverdik. :)
"Kaz Dağları'nın Güney-Batısında yer alan, Yeşilyurt köyü 1355 yılında, Oğuzların Çepni boyu tarafından kurulur ve ismi Büyük Çetmi konulur. Yüzlerce yıllık göçebe yaşam tarzından yerleşik hayata geçen köyün ilk kurucuları, evlerini inşa ettirmek için Marmara adası ve çevre yörelerde yaşayan Rum taş ustalarını köye getirirler. Zaman içinde nüfusu artan Rumlar da köye yerleşir ve bir mahalle kurarlar." http://www.ongencountry.com/Yesilyurt_Koyu.htm
Eğer bozulmamış, otantik bir yer arayışınız varsa Yeşilyurt ve de bazı Kaz Dağları köyleri sizler için de uygun tercihler olabilir. Yeni yapılaşmalar da bu dokuya uygun ve de eski yapıları taciz etmeyecek şekilde, yöredeki taş ve de ahşap malzeme kullanılarak sürdürülmeye çalışılıyor. Ama tabiki kuşkusuz gönülden geçen, mevcudun etrafındaki ağaçlar, zeytinliklerle, tabiat güzellikleriyle bozulmadan sürüp gitmesi. Bu sebepledir ki rant kaygılı yapılaşmayı ve yerleşimin genişlemesini çok da hoş karşılayamıyorum.
Bu dipnot sonrası sokakların arasında dolaşmaya devam ediyoruz. Kendi halinde bir köy burası. Hava biz gittiğimizde çok soğuk değildi. Belli bir yağmur yağmışlık vardı etrafta, ama bizi beklememiş sanırım geçip gitmiş. Küçük köy meydanından başlayarak, en tepeye orman yolunun başladığı yere kadar havayı ciğerlerimize çeke çeke tırmandık. O kadar temiz ki soluduğumuz, soğuk önemini yitiriyor..duyumsamıyorsunuz.
Köyün içinden evler
 |
| Köy meydanındaki cami ve tarihi çeşme |
 |
| Tırmanış yolundan muhtelif görüntüler |
Bu küçük gezinti sonrası yukarıdan köy manzarasına hakim
Öngen Country'de ufak bir kahve molası veriyoruz. İçeride yanan şömine, önümüzde köy manzarası, daha da ileride denizin maviliği.. :)
 |
| Öngen Country'de manzaraya karşı kahve keyfi |
Kahve sonrası mide kazıntılarımızı dinleyerek köy meydanına geri iniyoruz. "Ne yesek..ne yesek" diye düşünürken, meydana çıkan yol üzerinde gördüğümüz Kekik, yanan ocağıyla bizi kendine çekiveriyor.
Ocağın başına çöküyoruz. Sıcacık taze demli çay ve de Kaz Dağları'nın kekiğiyle harmanlanmış peynirli böreğimiz geliyor bir porsiyon. Ardından yetmiyor bir porsiyon da avcı böreği konuyor önümüze. Üşümeyelim diye biraz sonra ayaklarımızın dibine, eski bir tava içine iki kürek de köz koyuyorlar. Başlıyoruz buram buram terlemeye.. :)) Kekik'in iki sevimli köpeği de sıcaktan yararlanmak için ayaklarımızın dibine yatınca, resmin çerçevesi tamamlanıveriyor kendiliğinden. ;)
 |
| Kekik'in hemen yanındaki Şahmeran Konak |
 |
| Yanan ocağın keyfi |
Kekikli - peynirli börek ve de sıcacık çayla avcı böreği keyfi
 |
| Ayaklarımızın dibine koydukları ocaktan alınmış közler |
Sıcaktan ayaklarımızın dibinde mayışmış Kekik Köpekleri :))
Zaman durmuş gibi sanki, gün bitmiyor..bitsin de istemiyoruz. :) Dolaşa dolaşa otelimize dönüp oksijen fazlalığından baygın, yemeğe kadar dinlenmeye çekiliyoruz. Bir sonraki haftasonu dolu olan otelde sadece 2 çiftiz, bu sessizlik de hoşumuza gitmedi değil. Sanki herşey bize göre ayarlanmıştı. Gözlerimizin içine baktılar bizi memnun edebilmek için. :)
Yemek öncesi şarapla başlayan keyfimiz, akşam yemeğinin hoşluğu ve lezzetiyle katlandı.
 |
| Aristokrat çiftin şarap sefası :)))) |
Açık söylemek gerekirse akşam yemeği dahil, yarım pansiyon seçimler beni hep korkutur. Sanki yemek ortalama - vasat olacakmış gibi düşünmeden edemem. Ama gerçekten her detayda inceliğini gösterdi Manici Kasrı. Akşam yemeği lezzet, sunum ve ambians anlamında bütün yıldızları hakkediyordu. :)
Sıcacık içimizi ısıtan brokoli çorbası
 |
| Taze fasulye, börülce, patlıcan, yoğurtlu ıspanak salataları |
Ara sıcak sonrası gelen tam kıvamında pişmiş bifteklerimizle doygunluğumuz tamamlanıyor.
 |
| Manici Kasrı'na has dondurmalı tatlı |
 |
| ve de yemek sonrası gelen türk kahvesiyle yaptığımız cila |
Yemek aralarında olan çook özel detayları geçmek istemiyorum, büyüsü bozulmasın. :) Ama bu akşam sadece yemekle sonlanmadı. Yukarı odamıza çıktığımızda beni çok güzel ve de özel bir süpriz bekliyordu. Sabaha karşı odadaki şöminenin başında İspanya'dan dönerken getirdiğimiz Brüt'ten kalan son kadehlerimizi yudumluyorduk. Gün ışıyıp öğleye doğru bir saatte uyandığımda ise tek taşım parmağımdaydı. :)
O çoook özel kişiye hayatıma girdiği, üzerime böyle titrediği için binlerce teşekkürler ! Dün doğum günüydü ve de iyiki doğdu. :)
